Öz
Dijitalleşme kavramı, fotoğraf ve sinema sanatının imge ile olan ilişkisinde evrimsel bir değişimden ziyade devimsel bir tahribat olan sentetik imge krizini temsil etmektedir. Görselin yolculuğu, tarih öncesi çağlarda mağara duvarlarına çizilen figürlerle başlayıp zaman içerisinde tuval aracılığıyla resimde, pelikül aracılığıyla fotoğraf ve sinema sanatında fiziki bir materyal vasıtasıyla devam etmişse de günümüzde malzemenin ontolojisi değişerek sayılarla temsil edilmektedir.
Sözü edilen bu sayısal temsil, sinemanın ana malzemesi olan fotoğrafın gerçekle olan ilişkisini zedeleyip geri dönüşü mümkün olmayacak bir dönüşüme uğratarak sinemanın kimliğinin sorgulanmasına neden olmuştur. Bu sorgulama, görsel yapı birimini oluşturan ‘‘imge’’nin sayısal olarak var edilmesine neden olmuş ve ardından söz konusu bu kavramın temsil ettiği ‘‘şey’’ ile arasındaki ‘‘gerçekliği’’ de yok etmiştir.
Bu çalışma ‘‘fotoğraf çekmek, yapmak ve yazmak’’ arasındaki fark nedir? sorusundan yola çıkarak bazı kuramcıların sinemanın ölümü, bazı kuramcıların ise sinemanın rönesansı olarak nitelendirdiği dijital devrimi merkezine alarak imgenin pelikülden sayısala olan serüveninde sentetik imgelerin gerçeklik kavramı ile olan ilişkisini ve imgenin sayılar karşısında maruz kaldığı şiddetin izini sürmektedir.
Çalışmada, dijitalleşme ile sınırları son derece muğlak hale gelen ve günümüzde tanımlanması oldukça güç olan gerçek kavramını sinema perspektifinde bilgisayar üretimli imgeleme tartışmaları üzerine temellendirerek imge ve gerçek ilişkisini irdeleyip sentetik imge ve dijital dezenformasyon kavramlarını tartışmaktadır.
Anahtar Kelimeler: İmge, Sentetik İmge, Dijital dezenformasyon, Sayısal temsil
Yazarlar: Kenan Subaşı, Alev Fatoş PARSA
Sempozyum: IV International Symposium on Communication: Disinformation in the Digital Age, Bishkek, Kırgızistan, 15 – 17 Mayıs 2024, ss.31-32
Link: Bildiri Metni
Abstract
The concept of digitalization represents the crisis of the synthetic image, which is a dybamic destruction rather than an evolutionary change in the relationship of photography and cinema art with the image. Although the journey of the image began with figures drawn on cave walls in prehistoric times and continued over time through a physical material in painting on canvas, photography and cinema through pellicle, today the ontology of the material has changed and is represented by numbers.
This numerical representation has caused to the questioning of the identity of cinema by damaging the relationship of photography, the main material of cinema, with reality and causing an irreversible transformation. This questioning has led to the digitalization of the “image”, which constitutes the visual structural unit, and then destroyed the “reality” between this concept and the “thing” it represents.
Based on the question “what is the difference between taking, making and writing photographs?”, this study traces the relationship of synthetic images with the concept of reality and the violence that the image is subjected to in the face of numbers in the adventure of the image from the digital to the digital, centering on the digital revolution, which some theorists describe as the death of cinema and some theorists as the renaissance of cinema.
The study examines the relationship between image and reality by basing the concept of reality, whose boundaries have become extremely blurred with digitalization and which is very difficult to define today, on the discussions of computer-generated imagery in the perspective of cinema, and discusses the concepts of synthetic image and digital disinformation.
Key Words: Image, Synthetic Image, Digital disinformation, Digital representation